.. bilinenlerin üstünü örtüp ağır bir uykuya yattı gece yırtık yamalı tenha sokaklarda saatin akrebi kadar sessizdi an ve iğnesi kadar tehlikeliydi zaman gözleri buluta yaslanmış cüsseli bir acıyla ay masum benzini sıvadı karanlığa yüreğindeki sızıları parmak uçlarında toplayıp düşünceli yüzüne dokundu aşkın sustular birbirlerine baktılar takatsiz saatlerde yandılar ve bir ömrü bir ana sığdırdılar yağmur haddini aşmıştı çoktan kadının ıslak yüzünde uğultulu bir telaş kimsenin duymadığı çığlıklarla avuçlarında kırıtan rüzgâr siyah hücrelerin kapılarını kapadı namlusunu yırtıp çıkan fısıltıyla seslendi gaip ölmek güzeldir sessizlik garip bir his sardı içini kuyuya çeken ürkek ve soğuktu yatağı güneş siyahla tanıştı zamana yenilerek belki de ilk defa kendine dürüsttü eli kanlı korkak düşündü; ne rüyaydı ne kâbus infaz kuyusunda katildi kalbi işkenceli bir fotoğraf vardı elinde ki her ışığın ruhu vardı gerçekleri gösteren medcezir yolculuklarda ayakta ölürken bir kadın ezber bozan rüzgâra haykırdı çığlıktan yaratılmış dağ etekleri yırtıldı gözleri gamzelerine saklı zamanı vurdu ağır bir uykuya yattı gece sesi ve soluğu yoktu |
günden güne aşama kaydeden bir kalemsin...bu beni çok mutlu ediyor...
"ben yazdım oldu" ...diyenlerden değilsin...bu benim için çok değerli...
şiir hafife alınacak bir olgu değil...duygu/ruh/ses/kurgu/bilgi-teknik-özgün söylem ve diğer insani donanım ve gözlemlerin kalemdeki birikim patlamasıdır...
sen de maşallah bir şiir volkanı gibi patlamalar yaşıyorsun...biz de zevkle okuyoruz şiir adına...
gayretini, üretmeni ve seni çok seviyorum kızcağızım...
kocaman sevilerle...
aşk daim olsun...cg