ELLERİMDEN DÜŞENLER 11 ŞAİRDEN- MEKÂNSIZA Ve ölecek insan Bekler toprak bir isterik bedeni daha Ki Sualler yanlış. Susacak Dil. En ağırından mengeneyle Tutturulmuş ölüm yaşama Gözlerde sıralanmış Avuç içi kadar hayaller Ve bir kurşun sıkımı ahesteliğinde İkincil gülüşler Sus ki gece hikâyesini anlatsın Bekleme doğmasına saatler olan şafağı. Gece Saat tam 03.00 Ve o yok yanında Paramparça bir sessizlik dolar odana Ağlama ki ağlamak ne işe yarar. Kan Mavi kızıl bir gecenin koynuna Hiç siyah yokmuşçasına sokulmak. Hiç yokta Yazma ki şiir hangi açıyı unutturdu . Bu en olmaz Geceyi Avutup Yar etsin sana –bak ateşler çoktan yakılmış- Uzak iklimlerin İmgesiz mısralarında Ah etme ki ölüm mü var uçunda Sen ne hayaller kurban ettin zamana. Bu da biterse bir gün aşk namına Bir kurşun daha sıkarız. Şakağımıza… 2 MEKÂNSIZDAN-ŞAİRE Olmaz ziyan ettirmem bu son ateşi Hiç yoktan Karanlığa Ve bir daha dayanamam. Kül namına esen yellere savrulmaya Sen kordasın. Ben ise ateşin En soğuk halindeyim yanmak ve üşümek adında. Bir kibrite yanmadı ki bu ateş Bir bardak suya sönsün Ve insan âşık olur, Bir çocuktur parmak uçlarında yürüyen . Sevda yangını Bir düşerse Çocuk … Ama düşmeyecek. Bu Sefer bu ateş sönmeyecek Ki Anka gelip de parçalasa yüreğimi |
Hiç yoktan
Karanlığa
Ve bir daha dayanamam.
Kül namına esen yellere savrulmaya
Sen kordasın.
Ben ise ateşin
En soğuk halindeyim yanmak ve üşümek adında.
Bir kibrite yanmadı ki bu ateş
Bir bardak suya sönsün
Ve insan âşık olur,
Bir çocuktur parmak uçlarında yürüyen .
Sevda yangını
Bir düşerse
Çocuk …
Ama düşmeyecek.
Bu
Sefer bu ateş sönmeyecek
Ki Anka gelip de parçalasa yüreğimi
her dize anlam bütünlüğünde duygu yoğunluğunu yaşattı kutluyorum.