çimen kokusubu sabah da gün yüzüme vurgun su bıçak gibi keskin öyle soğuk ki aklımı yırttı perdeleri aşan güneş duvarda tırnak izi ölüde parmak göğsümde acı pembe fistanlı aşk dizimde yalancı birkaç çocuk kızıl sakallarımla oynayan kış ardıçlara asılan adamlar havada sözünden dönen pervaneler masal otursam dizine bana şiiri anlatsan |
sana şiiri anlatmak hele ki senin şiirini öyle zor ki...
bunun için mi kaçarlar ya da kaçmak zorunda kalırlar ki..?
oysa anlatmadan ve sadece anlamaya çalışarak,
şiirlerinin içinde yaşayarak sevmekde mümkün sanki...
sen izin verirsin bence, kaçmasınlar di mi.?
dostluğumla kaptanım :)...