Gözlerimden Sensizlik Damlıyor
Güneşime cam kırıkları batmış
Gündüzüm kanıyor Ateşler içinde gecem, Yıldızlar avuçlarımda yanıyor Ve gözlerimden sensizlik damlıyor. Sensizlik! Bir bahar sabahı kışa uyanmak Kar’a teslim bir şehir tutsaklığıyla Baldırı çıplak yalnızlığın koynunda ürpermek Yüreği üşümek Sonra sımsıkı sarılmak acının bedenine Ve kaybolmak kendi eşkâlinde Sensizlik! Gün geceye nöbeti devrederken Her hangi bir uçurum kıyısında En güzel düşlerini Bir sigara dumanında savurmak Sonra ellerini kavuşturup biri birine Sefil bakışlarını mıhlamak bir boşluğa Asılı kalmak hüznün yakasında boylu boyunca Ve ölümün sivilceli yanağına dokunmak S.U. 28.02.2010 |