AŞK...Miatlar sarardı kederinden, Kavruldu içinde ne varsa; Küçüldükçe küçüldü dünya, Kıvılcımlar düştüğünde gözlerinden. Söküldü akıl, çürüdü beden. Takvimler kurudu, sebep bilmeden. Benden kalan geriye, Islak gül kokusunda bir kefen; Sureti sen... Alevlerin içinden, Bir çocuk gülümsüyor öteden, Adına aşk denilen... m.abdırgan |
Öyle net ki şiir !