birazdan büyüyeceksin...!


gece ellerini kaldırmaya başladı
güne teslim olmakta
hadi kapat artık gözlerinin ışıklarını
hayatının sahne zamanı
saat büyümeye beş var küçük kız…


bak,büyüyorsun…!


gökyüzünün sessizliği
kulakları sağır edercesine bu akşam
bütün kuşların göç vaktiymiş meğer
ondanmış giden martıların ardından
yakamozların yetimliği
ondanmış kafesteki serçenin
buhar olmadan
bıraktığı küçük kırmızı tüy
kırmızı tüyden süzülen
gözyaşın inci tanesi…



konuş…gökyüzü…susma…!



şimdi alıp yüreğini
bir bebek misali sar sarmala kundaklara
bir serçenin kanayan kırmızı türküsünü
ninni diye dök diline
masalların beşiklerinde sallansın umutların
türküsünü dillendirdiğin serçeyle
aç kanatlarını
en güzel mavinin derinliklerinde
en iyi beyazın peşinden süzül
kulağında kavalın “mi” sesi…



yaydan fırlayan ok
düşlerinin tam ortasında asılı kaldıysa
ellerinden kuyuya kaçırdığın
elmanın kaybolmuş yarısındaysa aklın
çobanyıldızının ellerinde kınalar kuruduysa
ve hala susuyorsa gökyüzü…



konuş…gökyüzü…susma…!



şimdi büyüdün …!


sakın ardına bakma
duyulmadığında serçenin
kanayan kırmızı türküsü
sana kalan
dizlerini döven anılarının sancısı
saat büyümeyi beş geçiyor küçük kız…






Canan KARATOĞMA