sığ suları sağlayan karlar da kırlara çekildi işte
yalnız yakılmış cesetlerin baygın topraklarından

bu acısarı sesle yüzümü yeryüzünden ayırıp
Karanlığımı bir ayla yırtmak istiyorum ben

şimdi ırmaklara susmaya
eski bir gözün kavga kalmış bakışında kala kalıp
kalıp kalıp kirlerle üstelik çığlığım cebimde
kendimi yeniden doğurmaya gidiyorum ben
erkek başımla
ayraçların ortancalardan seçildiği yaşa
gözleri yaşararak
meramını dağlara anlatmış akranlarıma

okşarken şımarmış yaralarımı yalayan sözler için
yaklaşıyor işte tarihin tatil günü. Yaklaşıyor
biraz daha yaklaşarak bir dilsizi hiç değilse
kekemece konuşmaya zorlayan zaman

İlkin yüzükleri seyreltiyor gövde
sonra artezyenler taşıyor
döküldüğü yerden yükseğe
ve mahkemeler kapsam genişletiyor
gündelik ölümleri katliamdan saymamak için
sayıca sınırlı ölümleri günlük bir olağan sayarak

duvarlara domuz yağından boyalarla kahrolsun
yazmayı reddediyor içimdeki o rugan dil
tütün pasından korozyona uğramış ağzım
patlamış apselerle kokan aklım uyarıyor
remil çekilen kumları öfkesiyle dağıtarak
ve kan terliyor pazar yerlerinde ruhum
dar yokuşlarda daralıyor nefesim

sırtımı biri bir sırla sıvazlar gibi atılıyorum
nabza ayar veren vartalara
köpekleri kolpadan havlayan karanlıklara
ah etmeden giderce kırkımı düşürüyorum
ama
kime
ne….

2369İst.