anılarım yok
sana dair
olsa da yazmam
zaten
satır satır
hüznümün güncesini
tutamam ben
bu yoksunluk
bu iç çekişler
bu başıboş yalnızlık
ve yanlışlık
bu sürüye durmuş
sürgün kalabalıkta
gördüm gözlerini
her an havalanacak
güneşe kanatlanacak
gibiydi
öyle hafif
öylece naifti
oysa sen yoktun
sesinde yoktu
hatta yokluğun
bile yokken bende
yine de olmayışının
yanık kokulu
kekremsi tadını
duydum
dudaklarımda
şimdi ve yeniden
böylesi hüzünlü
bakma bana
gözlerimde
acılı bir kederlenmedir
bu yaslı iç çekiş
artık güzel olan
ne varsa senin olmalı
seni anımsatmalı
en anlamlı deyiş
en mutlu gülümseyiş
hüznümü ve günümü
armağan ettiğim
esrik bakış
belli ki bu cehennem türküsü
senin nefesine yazılmış
harında alev almış
güller açsın hüznünde
yanıyorsam alevinle
hayat bulurum nefesinde