EZİYET İKİMİZE
Sensizliğin karanlığında kalmışım
Çıkış yollarım kapalı İçimde çöreklenmiş hasretine yazıyorum Loş ışığımın gölgesinde seni düşündüm Yüreğimin cennetinde aldığım nefes Duvarlarda yumruklayıp sana sığındım Köşe bucak seni aradım Bu uğursuz kentin caddelerinde Gözlerine doya doya baktığımda Ne zaman sıkılsa kalbim Kıyısına adım attığım dalgaya benzer Allah aşkına söyle daha ne kadar hüzünleneyim Gözyaşı dökmeliyim ayaklarının bastığı yola Sen ki sevdiğimsin, merhamet etmez misin Ruhu kimsesiz kalmışa yahut şefkate susamışa Kelebekler uçmalıydı gönül penceremden Ümitsizlik ne çok seslendi bana Alaycı kaderse cevap verdi: bırak olduğu gibi Nasıl kör bir plandır bu,eziyet ikimize Azıcık görse gözlerin beni, boyun eğmem kimseye Eğer uyarsam bende,yazık olur bizim halime Gözünü açtığında ilk sözcüğün ismim olmalı İpeksi saçlarını ben okşamalıyım Uykusuz gecelerimde dost ol küçüğüm Sensiz olan rüyalarımı hançerlemeliydin Yokluğun suskunluğuma gebe birtanem Yarınların kelepçesi takılı gözlerimde Dudağımda özlemin kanayan cümleleri İmkansızlığın gölgesinde kaldım Sana yazdığım her şiirime hasretini bıraktım Hangi dua sana götürür yüreğimi Södürdüm bu şehrin tüm ışıklarını Yüreğini aydınlatmak istiyorum Bir buse bırakıp dudaklarına Sana sarılmak stiyorum YEŞİLIRMAK |
Mevlâm 2025 yılını herkesin gönlüne göre, mutluluk ve huzur versin
Kutladım değerli dostun kalemini, yüreğini ve eserini
Gönlün abat olsun, huzurla dolsun, İlhamın da hep yanında olsun
Şiirle, sevgiyle, dostça, hoşça ve de sağlıcakla kal