kalbim bağışla beni
( söz susar sonra
ince bir rüzgar, gezinir dudaklarında ) dünya bir çöl küresi, düşüyorum.. upuzun yalnızlık oluyor düşler de düşlüyorum... buruşturulan söz, yırtılan zaman... kirli sularda buharlaşan suret oluyor hatıralar solgun gök, bayat bir dün’dü kalbim, bağışla beni... bunlar yarım bıraktığım aşklarım bunlar susuşlarım, bunlar düşlerim ipinden kopan bir uçurtma oldu seinçlerim ve gülüşlerim kalbim, bağışla beni... türküler söyledim dağlardan ve şiirler kötü bir anlatıcıydım oysa ben yangınından külüne dönen... vedanın hüznündedir şimdi savrulan bulut, üşüyen rüzgar yollarsa, esmer yüzümdü benim ve tarihim notaları kurşunlanmış bir şarkıysa hayat koy artık cebine kavalını düşünü duvara as, al eline asanı acemi, daha acemi bir çocuksun sen.. bir iyilik yap, ey, Mehmet Hurşit ! bağışla kendini ve öyle git g i t ! M.H ocak-2o1o |
öylede kalmalıydı
bazen akıl ermiyor duruyor ileriyi görsede bilsede değişen bir şey yok
sanıyorum kurul kararsızlığı
saygılar