LacivertNe çok özlemişim çocuk olmayı Biz mi çocuk olamadık yoksa hep mi büyüktü üstümüze biçilen mutluluk. ufak ufak atıyorum yalanları ve ufak ufak çoğalıyorum korkularımda. Daha dün gibi kulağımdaydı adı ve daha dün gibi tükürülmüştük geçmişimden. Şehrimden düşen onlarca meleği Daha dün uyandığımda affetmişim. Kaç pencerede nefes buldum ve kaç aşktan düşük yaptım hepsi kör kütüklerin siyahlarında saklıydı. Hadi çocuk! Ankara’nın rüzgarında boğulsa da nefesin Kurşuni yalnızlıklar çizeceksin yürüdüğün yollara Dün ve bugünden beklediğin herşey Ardından ağlayacak ve dilinden Hep aynı şarkı düşecek. Sahi çocuk! Sen hiç şarkı tuttun mu diyeceksin lacivert lacivert bakacaksın duvarlara gölgeni arayacaksın her zaman ki yerinde ve bulduğun her şey “S u s” diyecek. Susacaksın ve bir ceset gibi koşacaksın şehrime. Fotoğraf: Habib Dağ |