şokunu yaşıyorum bu tozpenbe gençliğimin,
içim içimden geçiyor,
yorgun bir hasret gibi çöküyor mazim üzerime,
kayıp bir ülke oluyorum o an,
fırtınalara karşı açık bir alan oluyor düşlerim,
çırılçıplak doşaşıyor ruhum boş odamda,
sensizliğin kabusu uyuyor yatağımda,
ansızın resmin düşüyor titrek elerimden,
ve kaldırıyorum başımı göğe.
ne tuaf ki hallen yaşıyorum,
hallen gökyüzünde geziyor gözlerim,
oysa gidişin bir vezgeçişti bu dünyadan,
bir zaman mekan değişimiydi ayrılığın.
şimdi intahrın uyuşuk sarhoşluğundayım hallen,
uyanırsam bu kabustan ya ben olurum
ya da sen olarak intaharın dudağında su içerim,
senden sonra sensizliğin adını sen koydum,
bendeki bütün senlere savaş açtım!
seni yok etmem lazım,
çünkü sen varken ben yok oluyorum.
nefes almam için seni sensizlikle yok etmem lazım.