nefsimin ateşi
ben daha kararımı vermeden ruhum söz vermiş rabime;
dagın taşıyamadıgı o agır,o yakıcı yükü taşımaya. yırtık bir sayfadan bakıyorum kendime, kararmış içimi görmek için bakıyorum zikrime, bakıyorum fikrime. uçurum görüyorum avcumun içinde, uçurum görüyorum ayagımın ilerisinde... ey hat gel gör ne yapmışım kendime. kendimle yok etmişim kendimi. köle misali sürülüyorum nefsimine çukuruna. aşk ateşi diye cehnnem ateşine yool almışım. görmemek için gerçeği sahi kabul etmişim koca yalanı. dönmek istesem de dönemem geri, geçti vakit beyhude oldu ömür. takatim yok artık baştan başlamaya. yüzümdeki karanlıkla gidiyorum nefsimin ateşine. neden anlayamadım ki gerçeklikteki bakiliği, pişmanlikla büyülü bir kale inşa ettim bedenime, bedenimi aldatım nefsimle. |