gün kayboldu a canım,
sukunet indi o hain saçlarına,
elerinde biti verdi siyadan çalma yalanlar,
oku uku bitmez dilinde o çirkefle süslü meramlar,
dur dedi bir ses içiten içe,
kırıldı gönül kafesim,
sutu dilerim sustu gözlerim...
ve başladı gecde gölgeyle dans.
kaldırımlar o en gerçeği süsleyen kaldırımlar,
sarhoşluguma tanık kaldırımlar,
elimde sarhoşlugum belimde maf oluşlugum,
söyle gedeyle olan dansımı söyleyin hain insanlar.
içinizde var mı gerçekten yana gerçek?
ey içli yanlızlıgım ne kadar daha ne kadar,
kafamda kırıyorum o muştusu keskin aşk gerçeğini,
sil baştan yazıyorum gönül gerçeğimi,
bu gece benim geceyle dansım,
kim dokunabilir ki ben istemesem bana?
kim sarsa bilir ki ben izin vermesem bu gerçeği?
ilklerime kadar soguk işliyor,
susuyorum susturuluyorum.
soruyorum dar agacındaki maktule yaşam nedir,
yaşam:gözlerimdeki acı,gözlerimdeki kaygı...
beli sende sendelenmişin bu gece yarısı.
yoksa bu iğfal niye?
bu vazgeçiş niye?
sana sırım a canım:
uyan ve elerini göge aç haykır olanca gücünle,
iste sendeki seni ,
ve at senin gerçeğini çalan yalancıları,
içinde yaşamayı öğren,
dışında ezilmemeyi öğren.
şimdilik hoşçakal a canım.
bu gece,geceyle dansımda büyüyorum.