Sanırdım; "cebime katarım onu",
Paradan ve puldan üstündür koltuk.
"Alıp haraç mezat satarım onu",
En değerli maldan üstündür koltuk.

Demiştim yıllarca, “hedefim” diye.
Ulaşmak zor imiş, bilmem ki niye?
Sundular birkaç kez, bana hediye…
Çiçekten ve gülden üstündür koltuk.

Baktım da her biri bir yana çeker.
Üstüne oturan burnunu diker.
Sordum, tatlı imiş, şeker mi şeker…
Petekteki baldan üstündür koltuk.

Oturmam üstüne yoksa bismillah.
Kendim için değil(!), yemin ve billâh!
Vatan, millet için(!), şahittir Allah,
Yeminli her dilden üstündür koltuk.

Layığım(!) bilirim, herkesten fazla…
“Tuzum yok” diyene, koşarım tuzla.
Kavuştur Ya Rabbım beni son hızla!
Fırtınadan yelden üstündür koltuk.

Kaybettim sonunda çetin savaşı,
Bu koltuk değil mi çıbanın başı?
Elli değil yetmiş olsa da yaşı
Yaşayan her kuldan üstündür koltuk.

25.01.2010/Konya