Ömür geçiyor günbegün
Bir yel gibi esiyorum.
Kral oldum çıktım tahta
Boyna racon kesiyorum.

Anıları eşeceğim,
Dertlerimi deşeceğim.
Ha düştüm ha düşeceğim
Yere sağlam basıyorum.

Her geçen gün adım adım,
Bitti gitti itimadım.
Yanlış anlama üstadım
Sanmayasın, ’kasıyorum.’

Kış geldi bak civarlara,
Gittim başka diyarlara.
Eleğimi duvarlara
Ha astım ha asıyorum.

Terk ettim dünya işini,
Kurarım ahret düşünü.
Okla yayın kirişini
Çekip çekip yasıyorum.

Dolup taşar her gün çilem,
Dostum oldu kâğıt kalem.
Alınmasın cümle alem
Ben kendime küsüyorum.

Sözlerimin üstü örtük,
Boğazımın teli yırtık,
Sesim çıkmaz oldu artık
Mecbur kaldım kısıyorum.

Bin bir dert var katar katar
Buradan Fizan’ı tutar
"Bir konuşsam dünya batar."
Bu yüzdendir susuyorum.

"Çokça abdest aldığım var,
Alıp namaz kıldığım var."
Benim de bir bildiğim var
Sanmayın ki pusuyorum.

Hazır idim ben bu ana,
Bir şey diyeceğim sana.
"Kimse acımasın bana
Yediğimi kusuyorum."