KUKLA
Uyur, okşanmamış saçlarım yorgun uykusunu
Üstü açılır,ben örterim Gözlerim hala yeşil akıyor geceleri Ellerim uzanmış durur;ölü güvercin. Öpülmemiş yerleri ağlar bu tenin Zamanın kahverengi tırmığı doğrar saatlerimizi Hayat yeniler mi bir daha Bilerek yitirdiklerimizi Tamamlanmamış hikayeler gibi Alnımıza damgalanmış ayrılıklar, yaşadıklarımız Sağa sola çekiştirilen ipsiz kuklalarız... |