ADAM
kirlettiğin düşlerim
arınmıyor ne kadar yıkasamda ve ne kadar yıksamda daha sağlam olmuyor yalnızlığım. Sen; ağladığım ilk adam ben; dokunduğun ilk yaprak sonbahardan önce düştüm kollarından hüzünden sarararak. Açık denizler bile kapatamadı acılarımı ve ben en çok onlarla konuştum açık açık. Sen ağladığım ilk adam duruyor mu hala yüreğinde unuttukça kanayan yaram. Şarap rengi bir sevişme akıp gitmişti yatağımdan o zaman bir çığlık batmıştı gözbebeğine ipekce sarmıştım yalnızlığını bembeyaz bir örtü gibi bedenimle. Yüreğimle yazı tura oynadın Tura çıktı, sen kazandın Kadınlığım darmadağın... |
duruyor mu hala yüreğinde
unuttukça kanayan yaram."
yaralar bıçaklarını unutmaz...Bu güzel şiiri az da olsa zedelemesin diye söylemeden edemedim; "dahi" anlamındaki -da eklerinin ayrı yazılmasıyla şiir size daha çok yakışacak...tebrikler.