YALNIZLIĞIN ROTASI
Terkedilmiş yine bu divane akşam
Bu soğuk gecede bir başına Kimseler bulamamış, kirpiklerimde raks eden kanlı yaşlarda anlam Varırken menziline, avare başım iki elimin arasında Başım dönük arşınlarım şehrin sokaklarını Yalnızlığım fenerim olmuş yolumu aydınlatan Sorarsan bulursun beni sokak lambalarından Eski bir tanıdık dersen bilirler Adım, yolunu kaybetmiş acemi bir seyyah Geceleri gezer dururum buralarda Sorsalar sırrımdır açıklamam sebebini Gecenin makyajı akarken güneşin kızıllığında Ansızın kaybolurum buralardan Omuzlarımda eski ve hüzünlü, ağırlığınca bir hasret yükü… Mehmet Akif çetinkaya |