sunakelleri köpek seven çocuklar kulağını ayaza diken gece suskun olsa da yürür karanlığa doğru adımlarım anlarım dilinden kişniş’in ulu zevat göğsümde uyurken yunusun karnından çık gel söndür içinde çıkan yangınları Ay izidir yüzümün gölgesi sen gidince sevgilim bir başka oyunun başlar ikinci perdesi yeniden yaratmak isteyen bir Tanrı gibi ikiniz birden durmayın öldürün beni |
o"nun için yeniden yaratılmak düşüncesi mi
bana mı öyle geldi
ve bu da onlara yüklenmiş sanki...
bir yerlerinden sızdım ama çıkamıyorum ki...
dostluğumla...