Bir Gün Tek Başınal yeter geçtiğim onca dalga yatacağım yere gömme balkonlu olsun demem ne çok kalabalıksınız ölü taşırken alan atıklarınıza sövmezken çöpçüler bırakıp giderdiniz kalırdım bir başıma... hani benim yerime kırlangıç konarsa panzer tekerlerine kanatları ateşten, asfalta düşerken başı eskisi gibi sadece bakın, yarasına dokunmayın sakın ! ll kalabalıklarımda tenha yaşarken en yalnızlığımdınız tanıdıklarım tekin değildiniz saklanırdım geceleri akıl duvarlarıma sanırım tek çocuk olmanın yan etkisi paysızlık bu yüzden paylaşılmazdı yalnızlık... kalemim, kıskanç bir kadını yazsan şair olurdu adın; şiirin diğer bir adı değil mi kıskanç kadın Ben şiir gezginini yüreği kanlı bir dost vurdu kalemle sırça kal’a’mdan ... o gündür kırık bu gönül ey, kalemin neşterinde balaban çalan cerrah yalnızlık denen ura çare olur mu bu sessiz ah ! lll benim kadar tenha olmalı ölümümde sevgiye son mısra bir sokak çıkartırken boynundan lambaları uzun uykulardan uyanmaz bu halk işte soyunuyorum seni tavus kuşu şehir aklıma örtünüp simsiyah karanlığı giyerim beyaz bir zambak kalırım çırılçıplak bir gün tek başına... Sait Açıkgöz |