Ekim, Kasım ...döv, yüreğimi elem !
bat içime ağaç budağı!
yalan ve talan oluyorken ülkem

kasımlar kime dargın
içime neden düşer nar
takvim bana hüzün veriyor

sergiler hazır , duymazlar şiirlerini
rozetini parlatırken her cübbe- ceket
altından siler düşüncelerini

saygı duruşlarında siren seslerindesin
içinden kin yutkunuyor ebabil
alıp başını gider güvercin

bağlılık yemini ederler ilkelerine
ceplerinden çıkarıp asla
takmazlar seni düşüncelerine

tutup bir yanını sever görünüp
bir kılçık gibi tükürür öte yanını
öldürürler överken :

kahraman,komutan falan filan...
ama diyebilirler mi sanıyorsun
’Yaşasın Kemalizm! ’

ya bir gün sonra
yılan gibi hünerli dillerde
laf pazarlarında satılır ilkelerin

altın kupada sunulur açılım
zehirden ezilir şer-bet
halkların katlidir kasım

kasım bana hüzün veriyor
seni yaşatmak demek
buluşmak oluyor ölümlerde...


nasıl da paylaşılıyor ülke tek tek
halka bir boyunduruk yaşam
yoksullaştı yoksullaştı memleket

saygınlığını yitirdiler koca ağacın
koparıldı sevgi toprağından
elinden meşaleyi alıp attılar

kasımlar bana hüzün veriyor
kurtlar daladı her ağacı
seni taşıyan kökleri susuz

el yakıyor özgürlük gülü
yoksulluğu taş gibi koydular çökmemiz için
kişilik satılır iş için aş için

güneşin ışığıdır korkusu karanlığın
katlettiler aydınlığı ışığı boğdu geçmiş
kimimizi vururlar, parçalanır kimimiz

ekimde tohum misali saçıldık toprağa
oysa bir avuç suyu aldılar denizden
öldükçe çoğalır ülke azmimiz

ya bir gün sonra;
gölgeler gibi gezinir ve zindana kapanıyor aydınlık
güneş kızların, büründü karanlığa

barışın maviliklerinden bir bir
düşen kuşlar gibi ölümcül
senin gençlerin sana düşman edilir

geldi karanlık ya hevla eli bıçakla
silerek yüzlerinden kişiliği
benliği benzedi insanın soluk fotoğraflara

bu bir mermidir yüreğime değen
ve ekim bana hüzün veriyor
egemenlik düşüyorken milletten

ya bir gün sonra...bir gün sonra olmayacak mı
geliyor yaşamın damarlarını keserek kılıçlı ihanet
bilim kehanete gerçek yalana yenik

hayırrr ! tükettik deseler de sen tükenemezsin
bir tutar yanın kalmasa da
biliyorum yine de yeşereceksin!

sonra için , oğul için, kızım için, halk için
ben pınarım şiir şiir dağ karlarındaki serinlik
soğuk sularla akan benim

açtı açacak yurt üstünde ateşten saksın
bir yaprak kalsa da çoğalan
Atatürk çiçeğine akıyorum, her KASIM



Sait Açıkgöz