KURBAN!

Tevhidin sözünü ezber ettin de,
Benliğin Allah’tan, geri duruyor.
Nemrut’un izine basıp gittin de,
Üstüne bulaşan şer’i duruyor.

Yedi derya seni paklayamadı,
Kara vicdanını aklayamadı,
Gözlerin, içini saklayamadı,
Hâlâ, yüreğinin kiri duruyor.

Arayıp bulmadın canda cananı,
Bu yüzden terk ettin, dini imanı,
Gelip çattı amma, kurban zamanı,
Taklidi ısrarın, diri duruyor.

Aklın, kurbanlığın aslını sormaz,
Fikrini zikrini, takvaya yormaz,
“Etleri, kanları Allah’a varmaz”
Bu ayet muhkemce, meri duruyor.

Beşeri zevklere, doyamıyorsun,
Canına başına, kıyamıyorsun,
Kendini kendinden, soyamıyorsun,
Sırtında, muvakkat deri duruyor,

İki peygamberden ibret almadın,
Boynunu uzatıp, teslim olmadın,
Dini duydun amma, yanlış anladın,
Nefsi emmare’yin ser’i duruyor.

İbrahim, İsmail kimin nesil’i?
Kimin soyu bağlı, kimin kesili?
Sen kurban ararken, şeklen besili,
Gururun kibirin, diri duruyor.

Yaralı olsan da mazeret sunma,
Can kurban etmeden, takvayı umma
Hak ve hakikate gözünü yumma,
Başını kesecek, biri duruyor.

20.11.2009