Ey gönül cömertlik, ikramdan yana,
İyiyi kötüden süzmesini bil.
Çaresizin hali yansırsa sana,
Onun iç yüzünü sezmesini bil.

Yokuşları geçip, dağları yarıp,
Yoksul, gel demden, sen ona varıp,
Yaralar açmadan yaralar sarıp,
Gönülden gönüle gezmesini bil.

İyilik yap amma üstünde durma,
Kimsenin suçunu yüzüne vurma,
İncitip kıracak tuzaklar kurma,
Sen kendin kendini, üzmesini bil.

İlahı rızayı, etmeden heder,
Rahatını unut, ihtiyaç gider,
Kötülük insanı perişan eder,
İyilik yolunu çizmesini bil.

Yiğitliği bozup, kalleşlik yapma,
Zalime baş kaldır, mazluma çatma,
Kimsenin boynuna kördüğüm atma,
Kördüğüm dertleri, çözmesini bil.

Sığlarda dolaşma, engine dalda,
Acılı özlerden, acıyı alda,
Garibe kimse ol, kimsesiz kalda,
Çokları yokluğa dizmesini bil.

Gönül hazinesi bitmez elbette,
Zenginlikte onda, bitmez servette,
Cimrilik insana onulmaz dertte,
İsteğin başını ezmesini bil.

Yaralı, aşk’ta bul yara sarmayı,
Coşkun sular gibi dağlar yarmayı,
Hak ile istersen Hak’ka varmayı,
Cömertlik bahrinde, yüzmesini bil.

15.12.2012...Mustafa Yaralı