kara bulutlarını savamazdı
kokusu güzdü
yağmura benzerdi ıslak bakışlı yüzü
üşürdü rüzgâr gülü

kendinden alacaklı
açamadığı, demir parmaklıklı dünyası
yanardağlar gibi dumanlı gözleri vardı

acılarıyla tutunamayan bedeni
sevinçlerine uzanamayan güçsüz elleri
ortada kalmışlığıyla öyle
serseri kurşunlara hedefti

umutları, erimeyen kar altı
göğü biçerken sabırlarının kıyameti
tuz basar sustururdu dilini

küçük dünyasında
büyüktü ürkek cesareti
düşlediği, çokça ı r a k t ı

göz atarken hayâl bahçesine
bahçedeki fidanın büyümesine
izin vermezdi, içindeki güz ihtimâli

yavaş yavaş kayarken uçuruma
güz ıslığı dinmiyordu kulağında
tuttu bedenini, bir sarmaşığın elleri
yaz şarkısını kondurdu dudaklarına
âniden gelen bir peri
güneş, aynasından yansıttı ışığını içine sonra
ferah bir su geçti boğazından
gündüz, serdi üzerine örtüsünü
ısındı rüzgâr gülü
ve perinin kucağında, s a b â bir uykuya daldı


(….sen yarınlar var mıdır bilmezsin; yaşarsan göreceksin ve umut yaşamı yürütendir ayaklarında…)

Hâdiye Kaptan

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.