duvar renk ve gölgelergeceyi ağulayan sözcükler gibi uzun düşünce nüvesi şu ensemde hayat örs ve çekiç saklı bahçelerde dudak izi ruhumun leylak kokusu bakır bir tasta su kekremsi aşk o kadın beyazdı bu şehir mor yüzünde dolanır hüzün ebemkuşağının renkleri ayrılık gittikçe uzaklaşan siluetlerde düş gözü çıkasıca bir adam daktiloda kayıp işareti sus duvarda gece vehimsiz gölgeler titrek ve siyah ansızın gel biz seni yine ağırlarız |
elleri ayrılık
demir döven bir ses fonda peşinden klasik nefesli bir tını..gölgeler gece..evham
sürrealist algılarımda kendime göre şekillendiriyorum şiiri..mekanı zamanı ben ekliyorum
saygılarımla