DÜŞ KIRIĞI
/ kalabalıktır yalnızlık, sonra
derin bir yalnızlık, kalabalık../ kovalar daldırıyorum düşümdeki kuyulara birden ağlıyor gökyüzü, taşıyor kendinden... sığmıyor bulutlara ömürlerimizin ünlem öyküsü... her ayrılıkta yas mı tuta şehir yoksa şehir mi yaslanır göğ(s)üme.. kim üşür yalnızlığını ? kim saklar koynunda aşkları ? kimse hatırlamayacak mı unutuşlarını kimse... kimse unutmayacak mı hatırlayışlarını? / yalnızlıklar, kalabalıktır... her kalabalık, derin bir yalnızlık.../ servi susuşlarını konuşursun bulanık renklerin suskun şafağında.. bulutlar öpüşür kendine sığmaz gökyüzü kentine sığmaz... sızmaz düşlerine hiçbir öpüş hüzün yakışır anılarına biraz birde saklı bir gülüş... / düşünün döşünde gülüş yarası yaranın gülüşü; düş kırığı.../ M.H |
her kalabalık, derin bir yalnızlık
sevgiyLe