Yüzümü Yıllar Çaldı…(I)Saçım, sakalım, çizgilerim Ak düşmüş yüreğim… vardı bir sevgilim gözlerim gençken yeşildi dokunduklarım zamanın birinde tenime erken mi indi yıllar yüzüm hangi aynayı seçse değişmiyor nerde gençliğimdeki yabancı unuttu mu sevdiklerim gözpınarlarımda sahte bakışları dinlendirirken aşk hüznümü örten yün kazağım düşüncelerimi saklayan şapkam ve ben ne çok yıl gördü bu gözler dudaklarım gömüldü sözlerimle çizgilerim ağır gelmeye başladı hani vakti gelince dinlensem... ince bir gülüş saklı yine de anımsamaların treni geçerken dumanına takılıp gitti yüzümle beraber her güneş ağarışında çoğalıyor an ahşap kulübemde zaman yanarken karlar düşerken siyahıma beyazca bir fotoğrafta kalır belki en son karem… uzak bir şiir okur uzak bir canın nefesinde… Fotoğraf.Ahmet Karaca Adı Foma, halen yaşıyor, O çok uzaklarda da olsa… Sesimi duymasa da… |
yüzdeki o derin çizgiler,kimbilir neler neler gizler....
gönül gözünüz daim olsun...yüreğinize sağlık...