ANNEM KOKUYORDUNBiz dört kardeştik aslında Kaderin elinde oyuncak Dört küçük beden Biri kız, üçü erkek Başlangıçta, dört yetimdik Önce ikiye Sonra dörde böldüler, yaban eller Bir daha hiç birleşemedik Ne sırat’lardan geçtik Ne sınavlardan Hiç yenilmedik Başardık sonunda, adam olmayı Yaşama kıyısından tutunmayı becerdik Lakin Kardeş olmayı, beceremedik Eksik olan bir şey vardı aramızda hep Annesizlik günlerimizden kalma Bir köprü yıkılmıştı içimizden sanki Adı, sevgisizlik Bir hastane odasında sonra İlk defa öptüğümde Gül pembesi yanaklarından Yaşım elliyi aşmıştı çoktan Duvarlar soğuktu ama Gözlerin sıcaktı ablam Hep az konuşurdun Çarşafının kenarlarını düzeltirken bile Boşta kalan tek elinle Yine susuyordun Bu halinle ne de çok Anneme benziyordun Yanaklarından öptüm bir daha Yarım asır geçmişti aradan Yine annem kokuyordun |
uff olan yaraların
öğücükle geçeceğini
öğreten anam,
o zamanlar
nasılda geçerdi bir bilsen
dizlerimdeki çizikler kapanalı
asırlar oldu
ama
yüreğimin sancısı
geçmiyor be anam.
Hadi gel artık
gelsene,
içim ufflarla dolu
öpsene..."
hangi aşk var ki anadan öte, aşktan öte.
yüreğinden öpüyorum dizelerinizin
saygı ve selamlarımla kutlarım şiir dostum.