DOSTLUKne çok şeyler yaşamışız aslında ne çok şeyi paylaşmışız birlikte akıp giderken zaman bir semah gecesinde sen, yıldızlar gibi yalnız yaşarken Samanyolu’nda ben, tavan arasında kaybolmuş çocuk ararken seni bütün mesafeleri kaldırmışız gözlerinde güneşi uzatmışsın avuçlarıma geceden zemherilerde gönlümü avutsun diye düşlerime menekşeler ekmişsin hep dua niyetine en keskin acıları paylaşmışız, gün gelmiş yüreğimde bir mevlevi ezgisi gün gelmiş, dalıp gitmişiz Neşet Abi’min “Zahide”siyle “dostluk” demişiz adına koynumuzda büyütmüşüz çiçeklerini harami gönüllerin tümüne inat silmemişiz renklerini |