DEPREM ÇOCUKLARI
Deprem çocuğu Adem
Uyuyamıyorum diyordu Trabzon geceleri Uçak gürültüsünden, araba sesinden Yine deprem oluyor zannediyordu Van’lıydı, şanlıydı, gururluydu Lisede okuyordu Cebinde beş parası yoktu ya Yardım istemekte zoruna gidiyordu 5,6 daha büyüktü 7,2 den Çünkü yüzeye daha yakın geliyordu İyi ki uzun sürmemişti ilki kadar Yoksa hepimiz ölürdük Van’da diyordu Adem bana depremi anlatıyordu Daha Van’a çadır bulamayanlar İstanbul’da deprem olsa ne yapacaktı Yeni okulum buradan çok uzak Nasıl giderim diye soruyordu Onbeşindeydi daha hikâyesini anlatırken Kelimelerin altında eziliyordu En çok ta küçük kardeşinin Açlıktan ve soğuktan ağlaması zoruna gidiyordu |