AYRILIK ŞARKISIne şiirler yazdım ardından ne şarkılar söyledim yokluğuna bilemezsin adresine varmayan mektuplar gibi hiçbirini görmedin bütün hatalar benimdi kabul, bütün günahlar benden ben yaktım bütün gemilerini Babil’in Myan Mar’a ben sürdüm Osmanlı zabitlerini bütün sevenlerini ben ayırdım en güzel aşk hikayelerinin sana söylemedim derin sulara düştüm sonunda deryada inci tanesi olsamda, çaresiz bir başıma güneşe hasret tükettiler ömrümü saklı hazinemi sana gösteremedim şimdi gözlerimde suskun bulutlar uzak kamplarda unutulmuş savaş esirleri gibi dolaşır gelmeyecek cevapları beklerken mektuplarına vakitli vakitsiz hep ağlaşırlar dillerinde kalan son pişmanlıklar vakit veda vaktidir artık veda türküsüdür dilde söylenen bir ikindi çeyreğinde biter ömrümüz son umuttur kalemlerde tükenen |