Bu şehir soğukbu şehir soğuk düştükçe kaldırımlarıma yabanlığım boğan iliklerime çekilen bitimsiz yağmurları doğmaya hasret güneşi ki cimri bir gökyüzü sayılı yıldızlar asan bulanık ırmakların asi denize uzak kulaçları bilseniz kaç fersah hasret şair öldüren bu kentte aşk yok külleri alevlendiren görülmedi koşanı kucaklayan soğuk yüzlerde bakan avuç avuç yalnızlık kusan geceye dönüp dönüp yüreğimi yokluyor meyline düştüğüm bin kere doğransam acısıyla bin daha doğrulsam O`na gelse de üşüse ellerim nara düşse iç dehlizlerimizde iki giz Sude Nur Haylazca |
benim sehrimde ne ask var, ne insanlik.
bu soguk sehirde daha bir yok oluyorum gunden gune.
bu sehirde aski yasak etmisler
kendimi buldum bu siirinde
sevgiler