Direnci kırıp da konuşmaya mecburdur her kelimesi kalemin, her dünya belki de ya da adına dünya denilen dünya için geçerli bu. Uzay düşmesin akla orası gayrı bir dünya. Burada konuşulan bir kıyameti olandır bu mutlaktır sonra ölüm elbet vardır . Depremi de vardır, tuhafına da vardır kırılır kırılır sonra doğrulur. Ama vardır yüreğin ya da -klerin sonu. Kıyameti gerçeğe gömüldüğü vakittir.

Olunca öyle,

matem havası, ahir sancısı ,geldik gideceğiz davası...


Ve çirkin tek kelime düşmez. İlk sancıda hepsini harcar dil. Sonra sade suskunluk konuşur ,

ve,


burada da her kelime kendinde ayrı bir "sus"..tur...


İşte bunların hepsi kalemin harflerinin yaydığı mevsim iklimi. Evren başka yerde şiir ayrı bir seferde...


Şiiri bilen yüreğin böyle saklanmadan gizlemeden karıştırılmadan görülmnesi hakikaten büyük başarı. İyi dileklerimi yazıp gideceğim ,


"şiirden ayrılık şiirle olsun"

diye geldim.


Belki de memleketten gidiş ...


Kelime kullanımları , anlam karmaşasına sebep olmayan ağırlığı , ve tamamında yer yer ayrılmış olsa da bir bütün sağlama başarısı ,


kalem hakikaten konuşuyor kendisiyle. Sanıyorum ki akıldan çok ayrı bir yerde.

Yorgun düşler izledim hep bu elde , konuşmaya takatsiz bir hal vardı hep derim ki şiirlerin gençliği...


Sonra sonra dökecekler kendilerini..Konuşacaklar her susa bir kat daha inat...Her susa ve aynı halde her sese bin tokat ile inanıyorum ki devamı da asır dolusu azim ve başarı ile olacaktır ...

Ve çok daha ötesi için dualarımı bırakıyorum...


Diliyorum ki tekrar düşmek nasip olsun böyle yürekli şiirlere ömür içinde...


Asra vasiyet, asra veda...


Şiirin aşka kustuğunun sevgisinden bin ayrı keza..



Daim kılınsın kalem kaderi elinden...


Her daim sevgiyle baksın ömür bu yüreğe...

**Havin_** tarafından 10/9/2009 1:21:43 PM zamanında düzenlenmiştir.