bak küsüp gidiyorsun beyhude ömür
umutlarım her gün savrulmalarda
yaşamak için seni, yırtamadım gölgelerini
karşı koyamadım haksızlığına
zamanların ırağında bıraktın beni

bulutların gölgesinde saklanan
güneşin varmış göklerinde öylemi
avuçlarımda binlerce hüsranla
neden hep karanlığına düştüm
cezan böyle mi

ihanetine kelepçe vuramadım
göstermedin baharları, hep kışta kaldım
döküldü içime damla damla hazanlar
buz tutmuş kirpiklerimi içime saldım

şimdi…
göğsümde hasretin dinmez fırtınası
yaşanamamışlıkların mahzenindeyim
nereye dokunsam içim yanıyor
bir aşağı, bir yukarı, gitgellerdeyim

sakladım gün görmemiş düşlerimi
bu yüzden gülmelerim sinmiş
adımlarım kaybolurken karanlıklardan
meçhule giden mutluluğumun izi silinmiş

hep bahaneler uydurdum suskunluğuma
ne zaman aynaya baksam ağlarım
her karesinde acı bir kesit
feryatlarla doldu ömür koylarım

aşina bakışlarıma sinen bir tutam yaraydın
bazen kabus oldun gözlerimde kanayan
bazen de lanetli bir rüya
dedim ya…
sen koskoca bir yalansın dünya

bilemedim, ya ben sana çok geldim
ya da sen bana dar
haberin olsun dünya
senden alacağım var...



14 / 09 / 2009 / N_Erol