sen biliyor musun çocuk
ben hep ölüm ötesi düşler kurdum
göz ucu özlemlerimle
arada bir çekilirim kuytularıma
içimin doğusunda bir ateş yakar
kavururum kendimi
o gün cennetin bütün çocukları
yağmur duasına çıkar

ve her gece el ayak çekildiğinde
göğsüme bir kaya bağlayıp
avucumdaki uğur böceğimle
boğulurum kendi nehrimde
ben ölümü kendimden öğrendim
acıyı ölümümden
cansız bir çoğrafyadır gözlerim

inan ki ben her şeyi
öldükten sonra duyuyorum çocuk
öldükten sonra çok yanıyor canım
sonra her defasında
saçlarımı bir halata bağlayıp
çekip alıyorum kendimi
ölümün daracık ağzından

ondandır bu can kırıklarım
bu kan donuklarım ondandır!

NerminErol. 19/3/ 2015

Paylaş

Beğenenler

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Şiiri Değerlendirin

Topluluk Puanları (3)

5.0

100% (3)

Can kırıkları! Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Can kırıkları! şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

Can Kırıkları! şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

Işık Mehmetali, @isikmehmetali

19.3.2015 21:02:31

5 puan verdi

Ustacaydı anlatım severek okudum üstat
Kutluyorum kalemini
Yüreğin var olsun
_____________________________________________Saygılar selamlar

Özlem Tarhan, @ozlem-tarhan

19.3.2015 17:45:51

O onur bana ait canım.
Face hesabımı dondurdum; oldum olası aram iyi olmadı o tür sosyal sitelerle.
Zaten pek vaktim de olmuyor; arada şiir yazıp ekliyorum buraya ve senin gibi güzide dostlarımı okumaya gayret ediyorum.

Öpüyorum canım.