Ölümsüz Hücrem !hava sisli Yürüyorum kaldırımlarda, yağmurlu bir sonbahar yerlerde çamurlu sular ve izmaritler az ilerde parkın demir parmaklıklarına yapışan eller dillerinde basit istekler dilenenler, dilendirilenler ve havada kayıp gurur kokuları bu kentte acınacak çok haller var ne zaman seni özlesem ne çok şey boğuyor beni ne çok kayboluyorum şimdi bir şeyler yapsam salsam diyorum kafesteki tüm kuşları özgürlüğe uğurlasam çekip gitme arzusu boynumun damarlarında üşüyor ellerim tüm eşyalar üşüyor ayaklanıyor dört duvar duygularım paramparça güneşler üşüyor susma öksüz kalır bu kentin sokakları bilirim bilirim de anlatamam toprağın cana canın toprağa susadığı saatlerde hayatın tüm hüznü gözlerinde geldi de, yüreğime sığındı kuruyan kumsalımda çakıl taşları topluyor menekşe desem değil mine desem açmamış bir gül tuvalde o derin bakışlarıyla hangi dala tutunsa, dal kül olur içimde küçük bir kız çocuğu nefesinde eski baharların kokusu, avunur durur ah benim ölümsüz hücrem ömrüm eti tırnaktan ayırmayacağım Soluksuz bir duraksamadayım g/özlüyorum ! 29 /09 / 2009 / N_Erol |