Aslında yorum yapmayacaktım, dinledim dinledim ve yine dinledim. Dün ilk asıldığında da gelmiştim okumuş okumuş ve okumuştum. Elim yoruma gidemiyordu hakikaten bazen dilimiz tutuluyor ya aynen kalp öyle garipleşiyor. Sırttan darbe almanın acısı vardır ya zehirdir ama böyleli durumlarda ta alnının ortasında bir iz beliriyor tadını ise benzetebilecek bir hal kalmıyor ...Aynen böyle oldum bu şiirle..


Yorum yazarken ah işte harikasınız efendim mükemmelsiniz gibi iki cümle kurup da gidemiyorum yazık ki çünkü onları söylüyorsam bir de sebebim olmalı değil mi ? Adına şiir denemeyecek harf kalabalığına öyle şeyler yazarsam ayıp olmaz mı ben benden çıkıp başka bir şeye benzemem mi ? Adıma Havin denmez başka bir şey denir de yedirmek zor öylelileri...



Bu şiirde samimiyetimle söylemeliyim ki şöyle duruldum, tuhaf tuhaf sesler yankılanır oldular kulaklarımda ve hepsi de bana ait sesler...Öncelikle kıskandım...Evet ulu orta söylüyorum ki kıskandım bu ruh halini hiç çekinmeden şiire dökebilen kalemi . Çünkü daha beter halleri taşıyıp da bu anlamlardan bir tanesine bile değemeyenler var ki biri de benim lâl kalemimdir...Ve çok da uğraşıyorum, sevip de kızmamak için sevip de yanına köstek olabilecek kör hisleri taşımamak için kısmet artık ne zamana doğarım o baharda bilinmez...Ama sizleri okudukça , böyle şiirleri gördükçe olacağına inanıyorum...Olacak..


"Göğsüme ateş yürür firakından kor sızım,
Teselli bekler ruhum, şefkatli sözlerinden…"

Bu dizeleri aldığım ilk dörtlükteki ilk iki dize kolay söylenebilecekler arasındadırlar. Ama burası öyle değil. Çekileni anlatmak kolaydır da "yardan medet ummak hani saklayıp içimizde bekleriz ama söyleyemeyiz ki be kalem söyleyemeyiz...Şiiri yazınca o görmeyecek elbette o bilmiyor yazdığımı ama sanki hiçkimse değil de o okuyacakmış gibi söylenemiyor işte...Ki bir yer var ki orda dondum hem adını da kullanmış şair....


"Gel gönlüme ışık tut gör bak Murat ziyanda!"


Ben ölüyor olsam da söylemem bunu iyidir iyi bil gibileri söylerim mutlaka:)))) Güldüm belki burda ama şiir öyle bir matemi seriyor ki bedene, ruha ufacık virgül sebep bulsam isterim gözlerimde ışık görünsün güneş her yeri aydınlatmıyor çünkü....



Şiirin tamamında gelgitler var. Başlamamış mesela tam sondan vurmuş tele elleri.Başı yok ama bakınca ortalara gidişe orda gider gibi oluyor ilklere ve o ilkin hemen akabinde olanlara el sürüyor, göz değdiriyor ki yüreği bitimin renginde izliyor...

"Hasretin şerbetini içtiğim günden beri,"

burda mesela şiire hakim olan duygunun sebebinin gelişi var. Gidememiş ama sebep soruyorsan bu sana yeter dercesine işlemiş burda harfleri...


Ve geneli için şunları söylemeliyim ki, çocuk teni pamukluğunda sitemli bir ölümün betimi. Kızmıyor hiç ses yükselmiyor. Sadece ne nedir onu verip ne istediğini yapılabilenin en iyisini kullanıp ad veriyor. Kutluyorum hakikaten ölçülü bir eser şeklen de ruhen de...


Seslendirmeye gelince. Yeni bir şey mi diye bakıyorum belki biraz uzun bir zamanı gösteriyordur Kalimerayı tanımak ama sanki her şiirde yeni görmüş gibi cıvıl cıvıl bakıyorum sese. Hakikaten ruhu giyiyor kendisini de veriyor aynı şekilde şairden koparmadan okuyor. Kutluyorum başarılı bir sayfa.


Kaleminizin ve bu başarının artarak devamını diliyorum.


Sevgiyle kalın...