SON AKŞAM YEMEĞİ
/sana neler söyleyecektim neler, bana elveda derken
duvardaki apliğin iki lambasından biri sönecekti, sen tam kapıdan dışarı adımını atarken. neler söyleyecektim bir bilsen sana, sen giderken. …. ezberlediğim sözcüklerden bir tek hece yazdığım şiirlerden bir tek dize bile gelmiyor şimdi aklıma gittin; ama o iki lambanın ikisi de yanıyor hala …./ gece; biliyorsun içilmemiş kadehlerin arkasında saklıdır çözümsüzlükler gece yarıyı geçer ve sabaha terk edilir, yarım kalmış bilmeceler ortadaki resim ikimize de benzemez, sahne çok yabancı sokaktadır anahtarın saklandığı yer sözcükler değil, kilitli kapıların arkasıdır ne bileyim işte bir omuz darbesi yada şiddet, yok ki sözlüklerimizde yıkıversek örülü duvarları, buluruz anahtarları belki arka bahçemizde. bir kadeh düşer yere, paramparça …. gün ortası; bir damla terin kalmıştı tenimde, hala saklarım ilk günlerimizden güneş gene çırılçıplak düşüyor üzerimize, sanki beklentisi var ikimizden nereden gelip takıldı şimdi aklıma, oysa bugün gideceksin biliyorum hazırladığım sofranın orta yerine, en sevdiğin çiçeği açtırıyorum geçmişimiz altın kasenin içinde saklı, döktüm üstlerine hayat suyunu ama silmişsindir şifreleri açılmaz artık, iyi biliyorum çünkü huyunu oniki melek oturdu, saatin kadranına …. sabah; şimdi kokun avuçlarımda ama korkum hayta gibi geziyor yarın sabahta soğuk ve ölü bir şafak örtmüş üstümü, bütün kör duygularım ayakta şiirler yazsam diyorum yada sevgi üzerine henüz söylenmemiş her şeyi kondursam dudaklarına alıp ezberimden, kabul eder misin bu hediyeyi umut; belki başlıklı satırlarda, en olmayacak tohumları ekse de hayallere patlamasa yüreğindeki fitili sönmüş dinamit, savrulmasak bir yerlere günaydın demesem yeni güne, gitmez misin …. …….. sana neler söylemeliyim neler, bana elveda demeden. Cevat Çeştepe Bu şiir sabahtan geceye doğru da okunabilir, geceden sabaha doğru okunduğu gibi. Değişen bir şey olmaz... |
Sizin şiirlerinizi okurken insan başrolü kendi üstleniyor ve senaryoda buluyor adeta kendini...
Öylesine güzel bir anlatımınız var ki... An be an yaşıyor insan... kendi kırık parçalarını bularak ilerliyor
Takdir ve Saygımla