YANMIYOR IŞIKLARIvarlıkla yokluk arası hep zaman bir çığın yankısından kalan bu hüzünlü boşluk... ışıklarla yıkanırken yaz bahçeleri doymaz açlığınla, bilmem kaç kez ölüm değmişti tenime durmadan/ bir acı uç veriyor şimdi kalbimde… bu garip yalnızlık / öksüz kalmışlık bu bırakılmışlık çok uzak geçmişten miras bana kağnı ayaklarında yürürken sevinç içimin karmakarışıklığı daha kaç kez düşürecek yarlardan beni ? ateşten kalan izler hülyâlı akşamlara sürerken zamanı dilimde acılaşan sözleri bilmem daha kaç kez yazacak kalemim! eskidendi ah! her şey çok eskiden… bâkir çocuk yüzler çirkinleşmemiş / çirkefleşmemiş iken... zaman, yaşanmamış / yaşlanmamış eskimemiş / eskitilmemişken kirlenmemiş berrak su / körelmemiş ışık iken... söz ‘er’ arı ve ‘duru’ iken sevgiye adanmışken her şey toz duman, yıkıntı olmamışken sanılar zaman, mevsimsizliğe düşmemiş bir hoyrat rüzgâr, alıp götürmemişken eskidendi ah! her şey eskidendi yanmıyor gözbebeklerimin ışıkları şimdi… (...zaman mı geçer, biz zamandan mı geçeriz/ büyürken küçülürüz neden bilinmez! ) Hâdiye Kaptan c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |