uyku çalankaldır gözünü yerden geceye bir bak halden anlamayan yıldız mı yok öyle değil işte giden ruhundur tut kayan bütün yıldızlar saman yolundan çıkart aklından tek tek erken uyuyanları tavan arasında koca dünya tozlu raflarda kitaplar kokladıkça artan yalnızlığım kim çalıyor uykumu dizlerimden ne çabuk uzadı saçları şu keloğlanın altı üstü sen pamuktan bir prensessin sevsem erirsin işte sevmesem bu fikirle ben ne yapsam uyuyamam ki |
Harikulâde... hem de ne çok
Hele final... kaç roman çıkarır içinden...
Takdir ve Saygımla