KAVRUK
Ben bir çocuğum
Yarından bir avuç umut çalmıştım Hayatıma vuruldu tırpanlar Sevgisizlik göçüğünün altında soluksuz kaldım. Yüzümde asılı kaldı mutsuzluk Yarından çalınan umutsuzluk. Şimdi elimde boya kalemlerim Acının sapsarı dallarını çiziyorum.. Ben savaş çocuğuyum Bomba sesleri ninnim benim Beşiğim siper Bu yüzden bilmem oyun oynamasını Uçurtma uçurmasını. Kırmızıdır bildiğim Yaşadığımsa siyah Kan ve gece Ölümlerin içinde büyürüm böylece.. Zeynep A. Edirne |
Nostalji yaşattınız.
Kutlarım...
SAYGIYLA...