BEYHÛDE BEKLEYİŞbir sevinç açmıştı/ n yüzümde önce baş edilmez bir isteğe dönüştü /n sonra yağmurdan sonra gelen toprak kokusunu biteviye duyumsamak isteğiydi bu... uykuya bırakıyordum seni kendimle sabaha, birlikte açıyorduk gözlerimizi tek bedende, çift soluktu aldığım senle gülüp, senle ağladığım dünyamda / büyüdün git gide içimde güçtü yürümek artık seninle ! gecenin avucunda sıkışıp kaldığım gün başlamıştı kıyâmetim annesini yitiren çocuktum öyle şaşkın, öyle mahzûn ve melül sesimde kimsesizliğim sabah sesleriyle birlikte, silindi mutluluk ezgisi kimsesiz sesimde, sensizliğim duruyordu gözümde hiç iyileşmeyecek bu yara biliyorum aradan ne kadar zaman geçerse geçsin sancılı saatlerle yitiyor hep zaman isyankârlığım, kendime yabancılığımdan istediğim, sabah çiyi gibi taze bir soluk oysa,” korkuyu beklerken” zor nefes almak ! yaşanmışlıklar çıka gelir durmadan vurur meczupluğum canımda can kulağımda bir kurt, kemirir benliğimi durmadan korkunun gel gitlerinde duyulmayan sesini cesâret diye büyütmüşüm içimde ölümün gölgesini görmeden ! çatallanmış yollarının, hiçbirinde durmayacaktı o tren tükenmekte olan ömrümde ikindi uykularının kısalığı, öğleni görmeden!… Hâdiye Kaptan c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. MAYIS KONSUN DUDAĞINA ADLI KİTABIMDAN |
tükenmekte olan ömrümde
ikindi uykularının kısalığı, öğleni görmeden!…
çok güzel bakın başka bir şair ne demiş?
oysa yaşamak beyhude yolculuktur.
anladım ki, bir çocuk ağladıkça çocuktur. .(Z.E.K)
birbirinin izahı gibi değil mi? saygılar