İşGaL...
Bitti dediğim yerde yine buluşuyor gözlerimiz
Kenetleniyorum bakışlarına Öylece kalıyorum Sorgusuz sualsiz Oysa sonları yazmıştı kalemim Ve yine mürekkebimin bittiği yerde bir medet umarak Kayıyor bakışlarım boşluğuna Sahipsiz gelen sessiz dokunuşlar içinde Bedenimin eriyen bir yanını akıtıyorum avuçlarına Kimsesiz çırılçıplak geliyorum sanki Bir yol var biliyorum Sıyırıp beni bu karanlığın içinden Yorgun yorgun çekiyor kollarına Öyle bir teslimiyetle geliyorum sana Oysa sonlarımdasın Bitti denilen son noktadasın Yolların kapalı Ben yine umudun eşiğindeyim İçeri girer miyim diye bekliyoum Biliyorum bir adım sonrası İşgali kalbimin....... Suskunluğuma gömdüm seni işte Bilmezdin oysa sustuğumda Yangın yerine dönerdi cihan Karşında el pençe diz divan dursam da Yüreğimdeki kargaşanın sukut haliydi Öylesine bitap ki sana bakışlarım Elime geçen her fotoğrafta Kirli saklı yüzüne ayna tutar halde Öyle bir kin ki bu Sarmalamış dört bir yanımı Sana olan tutkumu bile Avuçlarına almış Dön ardına ve bak kafi gelecektir sorularına Ama inan ki tüm bu çaba Keşke dememek için bir kez daha Sığıntı gibi dursam da karşında Yalnızlığımın tek sahibi Umutlarımın tek celladı Bile bile uçuruma gitmek Deseler de buna Yine de işte eşiğindeyim Ya al içeri Ya da def et beni başından meçhule.. |
Onca sarsıntıya rağmen
halâ ayakta duruyor olmam..
-Bu hayattaki en büyük başarım-
Bir yol var biliyorum
Sıyırıp beni bu karanlığın içinden
Yorgun yorgun çekiyor kollarına
Öyle bir teslimiyetle geliyorum sana
sevgimle