NiSanYağmur ile toprağın kavuşması Hafif bir ceset kokusu İçimde bir intihar sancısı Çocukluğumun dingin uykusu kadar huzurlu, Rüzgarın yanağımı gıdıklaması kadar sevişgen, Nisan! Sahi ne de güzel doğurdun beni... Güneşin hafifçe örtüsü üzerimizde iken Gönlümüzü yoran sabahlar eşliğinde Ruhumuz da henüz solmadan Öpeceksen de avuç içimden öpsen beni Yusuf’un kuyusunda kaldı umudum Başladığı gibi yaklaşıyor Kaçınılmaz son Yine bir bahar sabahı gel, İçim avaz avaz ağlarken Gökkuşağı da tenimdeyken Omzumun kuytusuna sokul EsRa |
Kutlarım.
Saygılar.