ismimin cismimin hikayesisoğuk bir aralık sabahına tekabül eder hayata muhalif ilk çığlığım... bekleyelim demiş babam "dilini bilmediğimiz bu ülkede uğraşmayalım yine formalitelerle ya bu da diğerleri gibi ölürse" -diğerleri dediği üç tane yaşına gelememiş üç bebe- o zamanlar /ışıksız ıssız buralar geceleri kurtlara mekan hele kışın yağmur çamur lüks pek tabii hastane falan (bayrampaşa cezaevinin ceza evi olduğu dönemler daha metris’e hacet görülmemiş zira netekim henüz teşrif etmemiş şimdi düşünüyorum da tanklar gezmek zorunda olmasa asfalt için daha çook beklerdik zannımca) ... ismim olmamış aylarca hiçbiri kucağına almamış alışmamak adına... mevsim kış alaka için güneşli günler gerekmiş hem kız çocuğu / erkek olsa neyseymiş bahar bayramı geçip yaşam direncime kanaat hasıl olunca üç kez ayşe demiş kulağıma / kör mahmut hoca bizim sırpça’da ayşe’ye ayko denir kısaca ikisi de dört harfli / ama daha samimiymiş ayko yukarı / ayko aşağı geldim yedi yaşına annem şoka girmiş kayıt esnasında gülşen yazıyormuş kafa kağıdımda bir yanlışlık mı var diye koşturmuş muhtara olay şöyle gelişmiş hülasa babam hasan amca’nın ezberlettiği cümleyi tekrarlayarak varmış muhtarın yanına "benim kiz dodu ismin ayşe" "burada doğanların hepsi ya ayşe / ya fatma gel biz bunu gülşen yapalım" denince resmi biri ya karşısındaki anlamasa da kafa sallamış bizimki -muhtarımız iyi bir türk filmi izleyicisi / anladık sonra sayesinde bir kaç türkan belgin/ hülya da salınmış bayrampaşa varoşlarında tamam durum çözüldü bundan böyle gülşen olsun adın diyeceksiniz amma kazın ayağı öyle değil ü harfi yok sırpça’da ayko devam etti / kayıttan sonra da ... okulun ilk günü hayatımın ilk eteği utanıyorum üryan gibi annem güleç bir ablaya teslim etti öğretmenimizmiş kendisi oturduk sıralara /başladı yoklama burda... burda... herkes burda / ben yokum okunmadı adım sınıfı saydı/ tamam "dikkatle dinleyin çocuklar ismi okunan kalksın ayağa" burda... burda... bir daha off diyorum içimden/ kim bu salak yaa gülşen deniyor ısrarla... -ayko etekliğini çekiştiriyor gülşen burda demiyor- ikisi de kalkmıyor ayağa- ... annem sıkı sıkı bir şeyler tembihliyordu yolda dinlememişim önlük utancıyla... |