İNSANLIK KRİZİ
İnsanlık krizi en büyük kriz,
Anası babası, besleyen biziz, Ayrı gayrı değil, hepimiz biriz. -------Devletler kurarız, devlet yıkarız, -------Ne usanma bilir, nede bıkarız. Karanlık gölgenin sahnesindeyiz, Adam gibi adam hasretindeyiz, Ne kadar insanız, ne kadar neyiz? -------Bollukta darlık var, zıtlıkta zıtlık, -------Şu insan selinde, dostluğa kıtlık. Ne halde yaşadık yıllardan beri, Bazen sarhoş olduk, bazen serseri, Üç adım ileri beş adım geri, -------Sendeleyip gittiğimiz yetmiyor, -------Bencillik, ihanet kavga bitiyor. Kusur işletenler, kusura bakar, Ayıbın üstünü ayıpla kapar, Birde üste çıkıp tepeden bakar, -------Fırsat düşkünleri, çıkar kovalar, -------Dedi-kodu suda, bizi oyalar. Aynı gök kubbede ayrı ufuklar. Bağlarımız kopuk, uyumsuz çarklar. Nerede birlik var, nerede farklar? -------Ne ağıtlar biter, nede şikâyet, -------Akıllar kördüğüm, oldu nihayet. İnsanla insafsız ilişkiler var. Fikir ve eylemde çelişkiler var. Türküler bir başka, saz başka çalar, -------Maddede, manada, dünde, bu günde, -------Kargaşa var kavramların içinde. Gönül cevherine ulaşılmadan, Acılar sevinçler paylaşılmadan, İnsanca yaşamak anlaşılmadan, -------Hayvanca yarışlar üzüyor beni, -------Eriyip giderken kutsal madeni. 12.03.1989………..Mustafa YARALI |