Andıkça içime hasreti dolan,
Hey gidi çocukluk yıllarım hey hey!
Derin bir mazinin ufkundan kalan,
Hey gidi çocukluk yıllarım hey hey!

Belleğimde ilk manzara köyümüz.
Ateş, hava, toprak, billur suyumuz.
Burada can oldu şu beş duyumuz,
Hey gidi çocukluk yıllarım hey hey!

Çocukça duygular ne tatlı anı.
Taptaze baharın, en mutlu yanı,
Nerede o günler, o demler hani?
Hey gidi çocukluk yıllarım hey hey!

Bostanda, tarlada, harman yerinde,
Bir canlılık vardı güzel köyümde.
Ne izler bırakmış bakın derinde,
Hey gidi çocukluk yıllarım hey hey!

Kağnı sesi, ilk şafağı delerdi,
İnek, koyun sürüleri melerdi,
Kuşluk vakti, bu hoş sesler dinerdi,
Hey gidi çocukluk yıllarım hey hey!

Pınarın başında sıra söğütler,
Hatırlı olurdu çobanlar itler.
Uyku uyutmazdı pireler bitler,
Hey gidi çocukluk yıllarım hey hey!

Yaylak adan serin rüzgâr eserdi,
Lâle beli, geçitleri keserdi,
İki kaş’ı ufukları delerdi,
Hey gidi çocukluk, yıllarım hey hey!

Ne sıcak olurdu ahır sekisi.
Tandır dumanları, terslik kokusu.
Minicik kalplerde sevda dokusu,
Hey gidi çocukluk yıllarım hey hey!

Hedikler kaynardı, seten dönerdi.
Kızlar tokmak, sallar soku döverdi.
Koyunlar, kuzular aşkla melerdi,
Hey gidi çocukluk, yıllarım hey hey!

Bir şeyler arardık tren yolundan,
Kimimiz sağından, kimi solundan.
Gönlü boş dönmezdik umut turundan,
Hey gidi çocukluk, yıllarım hey hey!

Bizimdi dereler, tepeler, dağlar,
Pınarlar, yaylalar, bahçeler bağlar,
Ne hayal kurardı, küçük dimağlar,
Hey gidi çocukluk, yıllarım hey hey.

Nerede büyülü kaval sesleri?
Nerede dağların eşsiz süsleri?
Nerede çocukluk, renkli düşleri,
Hey gidi çocukluk, yıllarım hey hey!

Uzaklarda kalıp görünmez olan,
Ne yapsak, oraya dönülmez olan.
Yaralı gönlümden silinmez olan,
Hey gidi çocukluk yıllarım hey hey!

05.07.1980……MUSTAFA YARALI