YAŞAMDA İNSANaçılıp azar azar, kıyıdan engine doğru dönüp bakmaz olur geriye insanoğlu bilinmeyen denizde büyütüp kendini hayâllerde unutur kıyıyı ilkin, küçük bir tohumdur toprakta yeşerip boy atınca sığamaz olur kabına güzelleşir, çiçeklenir sonra zamanla bir gurur bir gurur, varılamaz yanına kasırganın bilinmeyen sesiyle kör bakınca gözlerine dünya sararıp, düşer dalından çiçekleri kapatırken adımları yaşama yalnızlığına uyanır yanıbaşında… (...ne oldum değil, ne olacağım!...) Hâdiye Kaptan (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |