şair
şiir illeti bulaşınca şair milletine
her biri dert söker gibi çeker heceleri göğsünden yetişmiş bir nar olur rüzgârlı ağaçta yeri dar gelir diline, yâr yarmasını bilirse kanlı meyveyi bir kelimeden bin söz dağılır ellerine. bilir kalbinin huyunu şair, düşünü bölse de düşman bölüşür şarabın son yudumunu bir nefeste, bir omzunda günahı diğerinde sevabıyla her dizede bir sırat köprüsü geçer kendi verir cezasını. iki gömleği vardır şairin, biri sevdalık biri yalnızlıktır, ikisinin de yamalıdır sol tarafı, hangisini giyinse yakışır yeter ki temiz olsun yakası! canı sıkılınca vurur kendini yollara bazen cehennem sapağından sapar bazen dayanır cennet kapısına; ama hep sırtında taşır çarmıhını. hiç olacağını bilse bile yine de piç etmez dilini, bilir ki gizlerse fikrini kurnası kuru çeşmeye benzer, işte o zaman yatar teneşire çöker kalbi, kimse zahmet etmesin ne sitemi ne de minneti olur şairin kendi yıkar kendini! ö.n |
çok temiz bir anlatım yüreğinizden
ruhunuzdan saf aksetmiş
yüreğimize kadar ulaştı
teşekürler.